Τι είναι τα SDRs; Έχουν σχέση με τις χρεοκοπίες κρατών;

Τα πως και τα γιατί θα τα διαβάσετε στη συνέχεια.

Στις 19 Σεπτεμβρίου 2010, ώρα 11:30’ (τοπική)  το πρωί, στο ξενοδοχείο «Park Meridien» στη Νέα Υόρκη,  πραγματοποιήθηκε το πρώτο ραντεβού του πρωθυπουργού Παπανδρέου,  με εκπροσώπους της Jewish Committee, δηλαδή του Παγκόσμιου Εβραϊκού λόμπι. Άσχετη με το θέμα, εκ πρώτης όψεως, η είδηση;

Ο δανεισμός της χώρας, στο ποσό που προέρχεται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είναι κυριολεκτικά αγορά «συναλλάγ­ματος», ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΣΜΑ, δηλαδή το Ελληνικό κράτος ΔΕΝ δανείζεται ευρώ ή δολάρια.  Το «χρήμα» είναι σε μορφή S.D.Rs. («Special Drawing Rights»), τα «ειδικά δικαιώματα άντλησης», και αποτελεί από το 1969, το «νόμισμα» του  ΔΝΤ και από την αρχή, η αξία του ήταν εξαρτώμενη από την τιμή του χρυσού.

Μέχρι το 1971, το χρέος που μπορούσαν να αναλάβουν τα κράτη από το Ταμείο, ήταν σε σχέση με το απόθεμα τους σε χρυσό,  το γνωστό σύστημα «Bretton Woods». Καθώς όμως οι ανάγκες τους σε πιστώσεις ήταν ολοένα και μεγαλύτερες αποφασίστηκε ότι, για κάθε ουγκιά χρυσού που είχε μια χώρα έπαιρνε 35 SDRs με την τιμή να είναι ίση, αρχικά με την αντίστοιχη του αμερικανικού δολαρίου, αργότερα με τη συνδυαστική αξία των δολαρίου, μάρκου, στερλίνας, φράγκου και γιεν και τελευταία το φράγκο και το γιεν, να έχουν αντικατασταθεί  από το ευρώ .

Τι έχουμε στην πράξη λοιπόν; Η Ελλάδα αγοράζει «SDRs» που μπορεί να ανταλλάξει με δολάρια, από την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, τη FED, και με ευρώ, από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Από το ‘70 και μετά, οι Η.Π.Α.,  πωλούν δολάρια και δανείζονται, ενώ τα δέκα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις Μπους και Ομπάμα έχουν τυπώσει χρήματα περισσότερα

* από το σύνο­λο των αμερικανικών δαπανών για το New Deal,

* τους δύο παγκόσμιους πολέμους,

* το σχέδιο Μάρσαλ,

* τον πόλεμο της Κορέας και

*την κατάκτηση της σελήνης.

Για το θέμα αυτό στην Ελλάδα, καταριούνται τον Μπους, όμως ο Ομπάμα έχει, στην τριετία, διαθέσει περισσότερα από όσα ο Τεξανός σε οκτώ χρόνια (!), έχοντας δημιουργήσει χρέος μεγέθους 10.000 δισ., δηλαδή 10 τρισ. Δολάρια. 

Ποιοι είναι οι αγοραστές του χρέους; Οι ασιατικές οικονομίες, με πρώτη την κομμουνιστική Κίνα.  Όλοι αγοράζουν δολάρια, από τη FED, την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, που δεν ανήκει στο αμερικανικό κράτος και τα κεφάλαιά της, από το 1913 και μετέπειτα, προέρχονται από τις ιδιωτικές τράπεζες των Ρόθτσιλντ, Μόργκαν, Τσέις, Ροκφέλερ και λοιπών…. Καταλάβατε τώρα ή το κουβάρι μπερδεύτηκε περισσότερο;

Αντιμετωπίστε τον κίνδυνο της χρεοκοπίας

μάθετε τα μικρά μυστικά του €.

Τον τελευταίο καιρό είναι καθημερινότητα οι ειδήσεις για τα χάλια της οικονομίας, με τα τεράστια ελλείμματα και χρέη του κρά­τους και την ορατή πιθανότητα πτωχεύσεως. Οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης είναι εκνευρισμένες (μεταξύ άλλων και) με την Ελλάδα, μια χώρα δίχως ανταγωνιστική οικονομία και με συνεχώς διευρυνόμενα χρέη, κρατικά και ιδιωτικά.

Στο ερώτημα «ποιος θα συμμαζέψει αυτό το χάος στην Ευρωζώνη», οι δικοί μας πού –κάθε φορά- κυβερνούν απαντούν  «Όλοι είμαστε στο ευρώ, άρα ούτε και αυτούς συμφέρει να μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε». 
Είναι όμως έτσι; Είμαστε όλοι στο ίδιο ευρώ; Η κοινή ευρωπαϊκή νομισματική μονάδα, έχει ως εκδότες τις κεντρικές τράπεζες των χωρών-μελών της Ευρωζώνης. Η κάθε χώρα τυπώνει όσα ευρώ (χαρτονομίσματα) δικαιολογούν το μέγεθος της και η πορεία της οικονομίας της. 
Αν κοιτάξετε τα τραπεζογραμμάτια, θα δείτε ότι μπροστά από τον αριθμό σειράς, υπάρχει ένα γράμμα που δηλώνει τον εκδότη και κάθε χώρα έχει το δικό της ευρώ.

Η κω­δικοποίηση είναι:

Υ για την Ελλάδα,

S για την Ιταλία,

Χ για την Γερμανία,

Ζ για το Βέλγιο,

Τ για την Ιρλανδία,

V για την Ισπανία,

U για την Γαλλία,

G για την Κύπρο,

F για την Μάλτα,

Ρ για την Ολλανδία,

Μ για την Πορτογαλία,

Η για την Σλοβενία,

L για την Φιλανδία.

Η πληροφορία ήταν και εξακολουθεί να είναι άγνωστη καθώς το γράμμα-σύμβολο της κάθε χώρας, δεν έχει την παραμικρή σχέση με το όνομα της.

Δηλαδή, γιατί η Γαλλία να μην είχε το F (France), αντί για το U που δεν λέει τίποτα; Ομοίως, γιατί όχι το G για Germany, αντί για το Χ; Το S  θα μπορούσε να είναι Spain, αντί για το άσχετο V.

Κάποια στιγμή που κάνετε ανάληψη από την Τράπεζα ή το A.T.M., τσεκάρετε τους κωδικούς των χαρτονομισμάτων. Θα δείτε ότι είναι κυρίως από άλλες χώρες και ότι τα Ελληνικά είναι ελάχιστα, ενώ κυριαρχούν τα γερμανικά και ιταλικά ευρώ.

Καταλάβατε; Κινούμαστε και ζούμε με ξένα και δανεικά χρήματα. Αν δεν υπήρχε αυτό το συνάλλαγμα, τι θα είχαμε στην τσέπη μας; Η χώρα έχει χρεοκοπήσει οριστικά και αμετάκλητα και προκειμένου να τυπωθούν (νέα ελληνικά) ευρώ πρέπει να αναπτύσσεται η οικονομία, και η δική μας είναι σε ύφεση, ή η ανταγωνιστικότητα προϊ­όντων και υπηρεσιών να δημιουργεί πλεονάσματα ισοζυγίου πληρωμών.

Τι ρόλο εξυπηρετεί λοιπόν το κωδικό γράμμα στα χαρτονομίσματα; Απλό είναι, σε τυχούσα διάσπαση, τα (εθνικής κοπής) ευρώ θα μετατραπούν στην ισοτιμία του παλαιού εθνικού νομίσματος, ενώ οι τραπεζικοί λογαριασμοί θα έχουν ή­δη μετατραπεί αυτομάτως, και καθώς η (νέα) δραχμή θα απηχεί την τρέχουσα κατάσταση της οικονομίας, θα ισούται με 500 με 600 Δρχ/ 1 ευρώ, τουλάχιστο.

Έτσι λοιπόν οι Γερμανοί θα δεχτούν για μετατροπή σε μάρκα, -στο ισχυρό νόμισμα της Ευρώπης- μόνο όσα ευρώ θα έχουν το Χ μπροστά και οι Γάλλοι το U και πάει λέγοντας.

Με τους Έλληνες πολιτικούς «ηγέτες», κάποια στιγμή θα μας πετάξουν έξω από την Ευρωζώνη! Μαζέψτε λοιπόν κι εσείς γερμανικά ή γαλλικά ευρώ και καταθέστε τις πιθανές αποταμιεύσεις σας στις τράπεζες τους.

H οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα

και η πασιφανής απουσία Εθνικών προτάσεων.

Όλοι συμφωνούμε ότι η πατρίδα μας βρίσκετε ένα βήμα πριν την χρεωκοπία. Από εδώ και μετά αρχίζουν τα τρελά και τα παράδοξα. Αντί να προτείνουμε λύσεις για την αντιμετώπιση της κρίσεως, ζητάμε να πτωχεύσουμε μία ώρα νωρίτερα!
Εκείνο που καταλαβαίνω όταν διαβάζω τέτοιες απόψεις είναι ότι κάποιοι είτε δεν έχουν νιώσει τις συνέπειες της κρίσεως καθώς μάλλον είναι απασχολούμενοι στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα, είτε έχουν καταστραφεί εντελώς και προτιμούν, από το να ανακάμψουν αυτοί, να καταστραφούν και οι υπόλοιποι Έλληνες. Όπως έλεγε κι ο μακαριστός Χριστόδουλος, «δεν θέλω κατσίκα, να ψοφήσει του γείτονα θέλω».
Που είναι οι προτάσεις για την έξοδο από την οικονομική κρίση; Μία σοβαρή ανάλυση για τα οικονομικά θέματα δεν έχω διαβάσει.
Οι περισσότεροι αναπαράγουν τον οικονομικό λαϊκισμό της Αριστεράς, η οποία είναι συνυπεύθυνη και με πρωταγωνιστές τους συνδικαλιστές της μας οδήγησε στην κρίση, πασπαλισμένο με συνομωσιολογία και μπόλικα κεφαλαία γράμματα και θαυμαστικά. Όλοι αυτοί, Εθνικιστές με εισαγωγικά ή χωρίς, Δεξιοί και φιλελεύθεροι, εκ των υστέρων ενοχλούνται και μένουν έκπληκτοι από τα εκλογικά αποτελέσματα και την άνοδο της Αριστεράς.
Θέλω να πιστεύω ότι η πατρίδα μας αξίζει κάτι καλύτερο από το φάσμα της χρεοκοπίας, στο χείλος της οποίας μας έχει φτάσει η Μεταπολίτευση.
Νομίζω η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων έχει αντιληφθεί πως η έξοδος από την κρίση απαιτεί σοβαρό σχεδιασμό και σκληρές αποφάσεις, κάτι δηλαδή εντελώς διαφορετικό από την πολιτική που ακολουθούν ακόμα τώρα, το ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Οι εθνικιστές, πρέπει να πρωτοστατήσουν στην παραγωγή προτάσεων για την έξοδο του Έθνους από την οικονομική κρίση. 

Ειδάλλως η «λύση» θα έρθει από αλλού και θα φέρει την υπογραφή του ΚΚΕ.

Κάνε, παιδί μου, τον λαθρομετανάστη για να σωθείς από τον δυνάστη.

Οδηγίες επιβίωσης στην Ελλάδα (που δεν ανήκει στους Έλληνες).

(του Θέμου Αναστασιάδη «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» - Κυριακή 13 Μαρτίου 2011)

Απ' ότι κατάλαβα, κυρίες, κύριοι και αγαπητά μου παιδιά, δεν υπάρχει άλλη λύση. Ξέρω ότι δεν μας πάει ούτε σαν ψυχοσύνθεση (mentality, για ορισμένους ελληνόφωνους υπουργούς), αλλά, ευτυχώς, βοηθάει και η Σαρακοστή. Απεργία πείνας, λοιπόν, ορός και κάνα καλαμάκι για υποχρεωτική σίτιση είναι η μόνη περίπτω­ση για να σου δώσει σημασία η εξουσία. Να απειλείς ότι θα αυτοκτονήσεις μαζικά (όχι ατομικά - ο προτελευταίος Έλληνας θα «ρίξει» τον τελευταίο), να στήσεις δράμα και κάμερες και να καταριέσαι απ' το πρωί μέχρι το βράδυ τον υπουργό που θα πάρει πάνω του τον πρώτο νεκρό απ' την κοινωνική του αναλ­γησία. Υπάρχει βέβαια και μια ουσιαστική προϋπόθεση: να μην έχείς ελληνικό διαβατήριο και, κυρίως, να ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗ­ΝΑΣ. Κι αν είναι, τότε κάψ' το, μπες σε λάμπα σολάριουμ και μαύρισε σαν τις «Νοικοκυρές σε απόγνωση», πάρε κάνα παλιό ρούχο απ' τον Αλβανό παραγιό της γειτονιάς, ο οποίος φυσικά τώρα έχει γίνει αφεντικό, και κάνε ό,τι μπορείς για να δείχνεις Ξένος και κατά προτίμηση λαθραίοδς. Να δείς για πότε συντονίζονται οι συναρ­μόδιοι!

Μισή ντουζίνα υπουργοί κατά­φεραν να βγάλουν άκρη μεταξύ τους για το ζήτημα της «Υπατίας» - και τελικά πολύ καλά έκαναν εκεί που 'χαν φτάσει τα πράγματα. Δεν χρειαζόμαστε κανέναν λαθρομε­τανάστη νεκρό (αλλά και κανέναν ζωντανό, εδώ που τα λέμε. Με το καλό go home. Ούτε έγινε καμιά ουσιαστική υποχώρηση από την Ελλάδα, όπως γκρίνιαζαν εκ των υστέρων οι ίδιοι τηλεκριτές των πάντων που πριν ζητούσαν άμεση λύση υπέρ των απεργών!). Την ώρα, όμως, που πέντε-έξι υπουρ­γοί πανηγύριζαν μπροστά στίς κάμερες, συντονισμένοι και αδελφωμένοι, αποδεικνυόταν επισήμως ότι επί έναν χρόνο τώρα, εν μέσω της ύψιστης κρίσης που περ­νά η χώρα, ο υπουργός των Οικο­νομικών ΔΕΝ ΜΙΛΑΓΕ ΚΑΝ με τον γενικό γραμματέα του των φορο­λογικών εσόδων για ένα πιο μείζον ζήτημα: τους φόρους και τις μειώσεις των ελλειμμάτων. Δεν θα πω τώρα ποιος απ' τους δυο έφταιγε πιο πολύ, παρότι όλοι έχουν... υπο­ψιαστεί, αλλά μένω στο γεγονός και μου φτάνει. Όταν αυτό συμβαίνει επί έναν ολόκληρο χρόνο, τότε είναι και οι δύο εξίσου συνυπεύθυνοι για το ότι τα έσοδα πήγαν εκεί που πήγαν. Αφού δεν μιλούσαν καν μεταξύ τους!

Το ίδιο συμβαίνει σε όλα σχεδόν τα υπουργεία. Το σίριαλ με τις... αλλαξοτοποθετήσεις της Μπιρμπίλη είναι το πλέον χα­ρακτηριστικό. Βγάζει έναν... φετφά για το πώς θα έπρεπε να είναι η Ελλάδα στην εικονική πραγματικότητα που ζει αυτό το φρικιό της εξουσίας, δεν ενημερώνει κανέναν συναρμόδιο της και όταν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ την πλακώνουν στις σφαλιάρες μέσα στη Βουλή, το ρίχνει στις κωλοτούμπες. Αλλά γιατί να μείνουμε στη γραφική υπουργό όταν η πολιτική ηγεσία έδωσε τέτοια παράσταση ασυνεννοησίας ακριβώς τις ώρες που «επιζητούσε» συναίνεση; Ενώ καλούσαν ο ένας τον άλλον να τα βρούνε, την προηγουμένη έπεφτε τέτοια υπονόμευση ένθεν κακείθεν, αλλά και την επομένη ο ένας περιέλουζε τον άλλον με ακόμη χειρότερα λόγια απ' όσα του έλεγε ΠΡΙΝ από την επιχείρηση «Συναίνεση». Ρε... κόπανοι (φιλικά το λέω), αφού στο τέλος, θέλετε δεν θέλετε, θα κάτσετε -ή ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΤΣΟΥΜΕ- στο ίδιο τραπέζι, τι χάνετε χρόνο και κοπανιέστε μεταξύ σας; Κάνετε-δεν κάνετε εκλογές, στον ίδιο παρονομαστή θα βρεθούμε: ΠΡΕ-ΠΕΙ ΝΑ ΣΥ-ΝΕΝ-ΝΟ-Η-ΘΟΥ-ΜΕ! Γιατί...

Γιατί, όπωςείπε και ο Στρος-Καν πιο «γαλλικά», είμαστε βου­τηγμένοι στα αρωματικά βότανα και φυτά - αν έτσι θέλουμε να λέμε τα... merde. Με ή χωρίς επιμήκυνση, με ή χωρίς ευρωπα­ϊκό ταμείο, ο Γολγοθάς παραμένει Γολγοθάς και μάλιστα θα διαρκέσει για ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ. Μακάρι να είναι το λιγότερο δυ­νατό, αλλά το να γίνει Ξαφνικά περίπατος ξεχάστε το. Το είπε και ο Προβόπουλος στον Παπούλια. Ότι και να κάνει -ΑΝ υποθέσουμε ότι κάτι ΕΚΑΝΕ ή ΘΑ ΚΑΝΕΙ- η Ευρώπη, το πρόβλημα το έχουμε στα χέρια μας. Αφού ΔΕΝ ΚΙΝΕΙ­ΤΑΙ απολύτως τίποτα στην οικονο­μία, δεν πετάει «μύγα» στην αγο­ρά, τα πάντα γύρω είναι πιο αρρω­στημένα κι απ' το σκηνικό του Άνθιμου και οι κυβερνώντες με τα είπα-ξείπα και τα ήξεις-αφήξεις τους κάνουν τη γιαγιά να τρέχει από private banker σε χειρομάντισσες για να δει τι θα κάνει τα λίγα ευρώ που της έχουν απομεί­νει, τότε αυτοκτονούμε μόνοι μας μέρα με τη μέρα. Κάτι πολιτικά κρετίνοι που παριστάνουν τους οικονομολόγους έχουν στραγγίξει τους πάντες και τα πάντα, έχουν απαγορεύσει κάθε δραστηριότη­τα λες κι είμαστε στην εποχή των Πράσινων Χμερ και περιμένουν σαν τα βλαμμένα να εισπράξουν, λέει, φόρους από... το τίποτα!

Αλλά επειδή αυτά τα γράφουμε και τα ξαναγράφουμε δύο χρόνια τώρα, επειδή φτάσαμε στο 25% ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΝΕΡΓΙΑ και αποδε­δειγμένα ΔΙΩΧΝΟΥΜΕ τους όποιους ξένους επενδυτές μπορεί να ενδιαφέρονται ακόμη για την Ελλάδα μας, καταλήγω, δυστυχώς, στην πιο αντιπαθή, το ξέρω, συ­νταγή: παλλαϊκή απεργία πείνας μαζί με τη Σαρακοστή. Όλοι ξαπλωμένοι με σκηνές έξω από τις βίλες των υπουργών και των εξουσιαστών. Όλοι αποχή από τροφή και νερό για λίγες ώρες το πρωί, ε και το βραδάκι στη ζούλα κάνα σουβλάκι κα­λαμάκι και ουζάκι, όπως έκαναν άλλωστε και οι λαθρολαθραίοι. Και είδατε τι ωραία τα κατάφεραν!

-Αδέλφια, ευτυχώς ζείτε, εσείς μας οδηγείτε! Και, προς Θεού, όταν έρθουν η Πρόνοια, η Υγεία, η Αστυνομία και η Εφορία, ΔΕΝ ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ότι είμαστε Έλληνες. Μάθετε λίγα πακιστανικά, τίπο­τα αφγανικά, που 'χουν και μεγαλεξανδρινές ρίζες, Άδωνι, τουρκογύφτικα και αλβανοσκοπιανά και προσκυνάτε τρεις φορές τη μέρα όπου νομίζετε ότι πέφτει η Μέκκα.

Ινσαλλάχ, Ευρωπαίοι μου!

«Σφάξτε τους πολιτικούς μετά τα Χριστούγεννα»

Από τον Γιώργο Φωτεινόπουλο

«Σφάξτε τους πολιτικούς που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και ένα βήμα πριν από τη χρεοκοπία. Σφάξτε τα 15 μέλη της κυβέρνησης που βάζουν τη χώρα σε καθεστώς χρεοκοπίας.»

Όχι, δεν το λέω εγώ για τους δικούς μας πολιτικούς. Δεν είμαι εγώ αυτός που προτρέπει σε μαζικές δολοφονίες, αλλά η ιρλανδική «Sunday Independent» η οποία καλεί ξεκάθαρα τον ιρλανδικό λαό να πάρει την εκδίκηση του επειδή η χώρα οδηγήθηκε σε καθεστώς υποτέλειας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ. Ναι, καλά διαβάσατε, η Ιρλανδία τελεί υπό καθεστώς πτώχευσης, αλλά τα ιρλανδικά Μέσα δεν το πήραν και τόσο ελαφριά. Το παράδοξο είναι ότι η εφημερίδα στήριζε μέχρι πρότινος τη δεξιά κυβέρνηση του Μπράιαν Κάουεν. Τώρα τα πράγματα άλλαξαν, καθώς ο υπερήφανος ιρλανδικός λαός προφανώς δεν μπορεί να ανεχθεί το γε­γονός ότι η χώρα του «ατιμώθηκε» με τέτοιον τρόπο και ελπίζω μετά τα Χριστούγεννα να μη θρηνή­σουμε θύματα. Πάντως, για να λέμε την αλήθεια τέτοιο θέμα μαζί, με το πρωτοσέλι­δο, θέλει τρελά κότσια.

Όχι, δεν θα ευχηθώ να γι­νόταν και στην Ελλάδα κάτι αντίστοιχο σε μια εφημερί­δα. Φαντάζεστε να έβγαινε το «Βήμα»  και να  προέτρεπε τους   πολίτες   να   καθαρίσουν τους πέντε τελευταίους υπουργούς Οικονομικών; Πώς θα σας φαινόταν; Μην κάνετε πονηρές σκέψεις. Κό­λαση θα γινόταν και δικαίως, αφού κάτι τέτοιο παραείναι ακραίο για την κουλτούρα του Ελληνα και ορθώς θεωρείται ακραίο. Δεν είναι στο DNA μας, παρά το γεγονός ότι και στην Ελλάδα, όπως και στην Ιρλανδία, ζει και βασιλεύει η τρομοκρατία. Δε συμφωνώ σε καμία περίπτωση αλλά όπως και να το κά­νουμε τονίζω και πάλι πως θέλει BALLS για να δημοσιεύσεις ένα τέτοιο θέμα, όντας μάλιστα υποστηρικτής του πρωθυπουρ­γού. Αλλά είναι μερικές φορές που ο εγω­ισμός μπαίνει πάνω από πρόσωπα και κόμματα. Και οι Ιρλανδοί δηλώνουν πολύ υπερήφανοι για να αποδεχθούν το ότι θα μπουν σε ρύθμιση χρεών από Ευρωπαί­ους εταίρους και το θεωρούν τόσο βαρύ όσο οι Ολυμπιακοί το πρόσφατο 2-1 στο ΟΑΚΑ από την κουστωδία του Νιόπλια. Αλλά έτσι είναι η ζωή. Σου παίζει περίερ­γα παιχνίδια. Με τη διαφορά ότι ο Ολυμπιακός έχει και το παιχνίδι του δεύτερου γύ­ρου να ρεφάρει, το ΔΝΤ όμως δεν σου δίνει τη δυ­νατότητα να ρεφάρεις.

-----------------------------------------

Όμως μην ανησυχείτε. Όλα αυτά γράφονται στην Ιρλανδία. Εκεί οι άνθρωποι είναι (ακόμη) περήφανοι και οι δημοσιογράφοι ελεύθεροι, (τουλάχιστον) περισσότερο από τους κακόμοιρους Κνίτες (Παπαχελάδες-Τσίμες- Τρέμηδες κ.λ.) και τους καλοπερασάκηδες (Τράγκες-Χατζηνικολάου κ.λ.) δεξιούληδες της Ελλάδος.

Από το 1979 ήξεραν για το Δ.Ν.Τ. όσοι κυβερνούσαν.

Δημόσια το έλεγε –από τότε- ο Σπύρος Μαρκεζίνης

Μην ακούτε τα ψέματα που λένε οι Μαυρογιαλούροι της πολιτικής ζωής, οι πρωταγωνιστές του μεγαλύτερου θεάτρου σκιών της Ελλάδος.

Ο Σπύρος Μαρκεζίνης από το 1979 επεσήμανε ότι η Ελληνική οικονομία με την πολιτική που (δεν) ακολουθούσαν οι κυβερνήσεις μετά το 1974, μοιραία θα μετατρεπόταν σε αιχμάλωτη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Το 1979 και το 1980 σε τρεις δημόσιες ομιλίες του δύο στο ξενοδοχείο «HILTON» στην Αθήνα και μία στη Θεσσαλονίκη, απευθυνόμενος σε ακροατήριο απόστρατων αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων και της Αστυνομίας, είχε τονίσει:

«Οι κυ­βερνώντες, επειδή εσωτερικώς δεν δύνανται να δανεισθούν, εκδίδουν χαρτονόμισμα και δια το συνάλλαγμα προσφεύγουν εις τον εξωτερικόν δανεισμόν, υπό δυσμενείς όρους, πλησιάζο­ντες το σημείον που δεν θα δυνηθούν να αποφύγουν τις πιέσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου...»

---------------

Αφήστε τους πρώην φοιτητές και αιώνια ανεπάγγελτους τέως συγκάτοικους στις  εστίες των Ηνωμένων Πολιτειών, να ορκίζονται ότι δεν γνώριζαν τίποτε για το «έγκλημα». Οι πάντες γνώριζαν και το ακόμη πιο τραγικό είναι ότι και ο λαός ενήμερος ήταν και έκανε το κορόιδο, όπως ακριβώς και σήμερα.

ΗΠΑ, παράτυπες κατασχέσεις απασχολούν τη FED

Το τραπεζικό σκάνδαλο των κατασχέσεων.

Καιρός ήταν. Ανεξάρτητα από το τι έγινε κι αν οι πολίτες ευθύνονται και πόσο (ευθύνονται και πολύ μάλιστα) η FED στράφηκε εναντίον των τραπεζών για κακή εφαρμογή των διαδικασιών και ως εκ τούτου παράτυπες κατασχέσεις.

Η «ιστορία» μας ξεκίνησε όταν κατέρρευσε η αγορά ακινήτων. Τότε ένα βουνό από απλήρωτα δάνεια γέμισαν τα συρτάρια των τραπεζιτών που ξεκίνησαν τις κατασχέσεις. Αρχίζοντας από το 2005 2,5 εκατομμύ­ρια οικίες μπήκαν σε διαδικασίες κατάσχεσης ενώ στον ίδιο δρόμο βρίσκονται άλλες 6,5 ε­κατομμύρια οικίες.

Όμως σύμφωνα με δηλώσεις (25 Οκτωβρίου 2010) του προέ­δρου της FED οι Αρχές, «μελετούν εντατικά τις πολιτικές, τις διαδικασίες και τους εσωτερικούς ελέγχους των τραπεζών... και προσπαθούν να διαπιστώσουν αν υπάρχουν συστηματικές αδυ­ναμίες που οδηγούν σε κατασχέσεις που δεν πρέπει να γίνονται... Οι παραβάσεις των ενδεδειγμένων διαδικασιών λαμβάνονται σοβαρά υ­πόψη». 
Πρόκειται στην πραγματικότητα για περιπτώσεις κατασχέσεων όπου δεν τηρήθηκαν οι νόμιμες διαδικασίες και οι ζημιές των τραπεζών από την αποκάλυψη των παρανομιών τους θα τις υποχρεώσει να καταβάλλουν στους καταναλωτές αποζημιώσεις ύψους δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τι είχαμε εδώ; Όταν τα στεγαστικά δάνεια άρχισαν να«σκάνε» κατά χιλιάδες, οι τρά­πεζες βρέθηκαν απροετοίμαστες και συνειδητοποίησαν ότι ακολουθώντας τις (νόμιμες) διαδικασίες, θα έχαναν χρήματα. Στις ΗΠΑ ένα στεγαστικό δάνειο ποσού 200.000 $, αποδίδει στην τράπεζα 0,25% ετησίως, (500 $ το χρόνο). Το κόστος της κατάσχεσης του ακινήτου, φτάνει τα 2.500 $. Σήμερα το 11,5% όσων έ­χουν πάρει στεγαστικό, απλά δεν πληρώνει!

Οι τράπεζες –για να μειώσουν το κόστος- προσέλαβαν ανειδί­κευτους κι αυτοί βρέθηκαν να υπογράφουν έγγραφα των κατασχέσεων. Άνθρωποι που δεν γνώριζαν τι είναι στεγαστικό δάνειο, υπέγραφαν νομικά έγ­γραφα, με τα οποία προχωρούσαν κατασχέσεις σε βάρος δανειοληπτών των οποίων οι δόσεις ήταν ληξιπρόθεσμες.

Μεγάλα δι­κηγορικά γραφεία της χώρας ετοίμαζαν εκατοντάδες νομικά έγγραφα, χρησιμοποιώντας ασιάτες δικηγόρους χαμηλού κόστους. Κατά εκατοντάδες οι υποθέσεις κατέληγαν σε δικαστές που βρίσκονταν αντιμέτωποι  με τεράστιο όγκο κατασχέσεων καθημερινά, με αποτέλεσμα μέσα από διαδικασίες λίγων λεπτών χιλιάδες άνθρωποι να χάνουν τα σπίτια τους.

Ήταν φανερό ότι το σύστημα «έμπαζε» και η κατάσταση αυτή αποτελούσε ντροπή για τη χώρα.

Στις ΗΠΑ όμως, ο νό­μος είναι υπεράνω όλων, και οι τράπεζες είναι –κατά την άποψη μου- θέμα χρόνου να πληρώσουν το –ακριβό και βαρύ- τίμημα, για τις σκανδαλώδεις παρατυπίες τους.

Για όποιους δεν θέλουν να παραμυθιάζονται.

Οι οικονομικές υποχρεώσεις της Ελλάδος μέχρι το 2016.

Οι οικονομικές υποχρεώσεις της Ελλάδος για τα χρόνια που έρχονται και κυρίως τα κρίσιμα από αυτά που είναι τα επόμενα δύο-τρία, αν δηλαδή είναι και τόσα, συνοψίζονται στα παρακάτω μεγέθη σε δις ευρώ:

* Μέσα στο 2011 που ξεκινά σε δύο μόλις μήνες λήγουν ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου αξίας 35,3 δις. Η Ελλάδα θα λάβει –αν τηρηθούν οι όροι του μνημονίου- περί τα 40 δις.  Κουτσά στραβά ο χρόνος μάλλον θα κυλήσει.

* Κάπως έτσι δείχνουν να είναι τα πράγματα και για το 2012. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα λήγουν ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου αξίας 40,5 δις.  Η χώρα μας θα λάβει από το μηχανισμό στήριξης -αν τηρηθούν οι όροι του μνημονίου- 24 δις, ενώ παράλληλα θα εκδοθούν ομόλογα ύψους 35 δις.

* Τα εξαιρετικώς δύσκολα αρχίζουν το 2013. Έχουμε να λαμβάνουμε από το μηχανισμό στήριξης -αν τηρηθούν οι όροι του μνημονίου- μόλις 8 δις. Όμως τότε λήγουν δημόσια ομόλογα ύψους 34,1  και δάνεια ύψους 6,2 δις (από το μηχανισμό στήριξης) δημιουργώντας συνολικές δανειακές υποχρεώσεις ύψους 40,3 δις. Υπάρχει λοιπόν αμέσως ένα οικονομικό κενό 32 δις, επιπλέον του ελλείμματος.

* Το 2014 ο «μηχανισμός στήριξης» θα έχει πάψει να λειτουργεί και τα δημόσια οικονομικά αρχίζουν να γίνονται απελπιστικά. Αυτό το χρονικό διάστημα, λήγουν ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου, ύψους 40,6 δις καθώς και τα πρώτα ποσά του μηχανισμού στήριξης ύψους 28,6 δις.  Συνολικά η χώρα θα αναζητεί ποσά ύψους, άνω των 70 δις, κι όλα αυτά επιπλέον του ελλείμματος.

* Θέλετε να δούμε το 2015; Χωρίς «μηχανισμό στήριξης», με ομόλογα, προερχόμενα από τις αγορές, αξίας 36,8 δις καθώς και δάνεια από το μηχανισμό στήριξης ύψους 38,9 δις να λήγουν και  να απαιτούν πληρωμή, αναζητούμε δηλαδή σύνολο 75 δις, χωρίς το έλλειμμα.

Παράλληλα οι τόκοι αποπληρωμής των δανειακών μας υποχρεώσεων εκτιμώνται ότι:

* Το 2010 ανέρχονται στα 12,9 δις ή απλά στο 5,6% του ΑΕΠ.

* * Το 2011 ανέρχονται στα 14,9 δις ή απλά στο  6,6% του ΑΕΠ.

* ** Το 2012 ανέρχονται στα 17,1 δις ή απλά στο 7,5% του ΑΕΠ.

**** Το 2013 ανέρχονται στα 18,9 δις, ή απλά στο 8,1% του ΑΕΠ.

***** Το 2014 ανέρχονται στα 19,94 δις ή απλά στο 8,2% του ΑΕΠ

Βρείτε εσείς τον τρόπο που η χώρα θ’ αποφύγει τη στάση πληρωμών, τη χρεοκοπία ή την ελεγχόμενη πτώχευση ή όπως αλλιώς τη λένε οι πολιτικοί επιτήδειοι.

Από το 1974 παραμυθιάζουν τους Έλληνες.

Επιστροφή στη 10ετία του 1950.

Η εισβολή και η κατοχή που επέβαλε το ΔΝΤ στην Ελλάδα, είχε σαν αποτέλεσμα πέρα από το «ξεγύμνωμα» των δομών της οικονομίας, το ξεβράκωμα  των πολιτικών μας και το ανελέητο φοροκυνηγητό των πολιτών. Η κρίση έχοντας χτυπήσει για τα καλά, πριν από μια δεκαετία, την Ελληνική οικονομία ανέδειξε:

α) την έλλειψη οράματος και σχεδιασμού από την πολιτική ηγεσία,

β) την πνευματική ανεπάρκεια, την προχειρότητα και την ευθυνοφοβία  –μπροστά στην πραγματικότητα- ολόκληρου του λαού.

*** Το 1974  «το κλίμα ήταν στραβό» και έγινε χειρότερο από το 1981, ο Μητσοτάκης –παρά τις σωστές και έγκαιρες επισημάνσεις του- δεν βελτίωσε την κατάσταση, για τον Σημίτη και τον Καραμανλή ας μη το συζητάμε, και για τον Παπανδρέου τον νεότερο ισχύει το «λέμε και καμιά ..λακία να περνάει η ώρα». Από το προσκλητήριο η ζωή έχει αποσύρει τους μεταπολιτευτικούς πρωταγωνιστές. Ο Μητσοτάκης βρίσκεται ένα βήμα πριν να διαβεί το κατώφλι της Ιστορίας. Ποιοι απομένουν να μας εξηγήσουν τα μεταπολιτευτικά μυστήρια; 

Ο Σημίτης, ο Καραμανλής -του Αλέκου, και ο γόνος της δυναστείας των Παπανδρέου, κληρονόμος του πρωθυπουργικού θώκου. Ο πρώτος υποστηρίζει ότι «δεν γνωρίζει τίποτα» για το φόνο και καλά κάνει, αφού τον αθώωσαν οι επίγονοι. Ο δεύτερος αποδείχθηκε ανίκανος, έστω, να διαχειρισθεί την κρίση και πανικόβλητος «απέδρασε» οίκαδε, «ένθα απέδρα πάσα λύπη και στεναγμός» δικός του στεναγμός δηλαδή, διότι εμείς οι υπόλοιποι αναστενάζουμε.

*** Η εγκατάσταση του Παπανδρέου στον πρωθυπουργικό θώκο, που κληρονόμησε από την οικογένεια του, έγινε μοιράζοντας χρήματα που ενώ δεν τα  είχε υποστήριζε το αντίθετο, θυμάστε; «λεφτά υπάρχουν», δηλαδή μέσω ψευδών υποσχέσε­ων.

Υπολόγιζε όμως ότι θα βρει 10 δις €, από τον Φ.Π.Α., συν τις οφειλές προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά Ταμεία. Κατέληξε απλά να περαιώνει τις φορολογικές εκκρεμότητες και να ρυθμίζει τις ασφαλιστικές εισφορές. Άντε 3 δις €.

*** Όμως το πάρτι των διορισμών και των σπαταλών στο δημόσιο τομέα συνεχίζεται, χωρίς η κυβέρνηση να τολμά να αγγίξει το πρόβλημα.  Οι πρασινοφρουροί του Δημόσιου τομέα είναι σε αναμονή. Στις εφορίες, στα νοσοκομεία, στις ΔΕΚΟ, στον ΟΣΕ, στις αστικές συγκοινωνίες, στον Στρατό, στην Αστυνομία. «Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας» αλληλοεξυπηρετούνται και εξακολουθούν να ληστεύουν την πραγματική οικονομία και την κοινωνία. Μπροστά σ’ αυτήν την πραγματικότητα, αποφασίστηκε στροφή και επίθεση στους μη προνο­μιούχους, σε συνδυασμό με τους μηχανισμούς στήριξης. Αυτό που μεταφράζεται στα Παγκάλεια Ελληνικά ως «μαζί τα φάγαμε.»

Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια. Τα έφαγαν αυτοί και οι κομματικοί τους στρατιώτες.

Συνεχίζοντας τα παραμύθια, διογκώνουν και συνεχίζουν να γλύφουν το τερατώδες, σε εύρος, και αντιπαραγωγικό δημόσιο. Συντηρούν τη βιομηχανία προσλήψεων και τη δημιουργία κομματικών στρατών, γνωρίζοντας ότι η ζημιά είναι μη αναστρέψιμη.

Όμως οι πολίτες αυτού του τόπου ΔΕΝ (πρέπει να) «έπεσαν από τα σύννεφα». Γνωρίζουν ότι ο λογαριασμός που θα πληρώσουμε, μαζί με το αθώο –ελάχιστο; Έστω, υπάρχει όμως- κομμάτι της κοινωνίας, είναι απλώς το άθροισμα σειράς μιζών, «λαθών» και «παραλήψεων», ολόκληρων δεκαετιών. Οι τύποις «διοικούντες» λένε μισές αλήθειες. Οι πολίτες υποστηρίζουν ότι δεν έχουν την ευθύνη.  Γνώριζαν όμως και τώρα αρνούνται να δεχθούν ότι «το πάρτι» με ξένα χρήματα «τελείωσε».

Οικογένεια Κοχ , οι μεγιστάνες πρωταγωνιστές

της Αμερικανικής λαϊκής Δεξιάς.

Η οικονομική κρίση, η εκτόξευση του δημόσιου χρέους και η αντίληψη ότι ο Λευκός Οίκος δεν αντιμετώπισε με αυστηρότητα τις τράπεζες, δημιούργησαν κύμα οργής κατά της κυβέρ­νησης.

Πρόκειται για το κίνημα των tea parties και όσων στρέφονται με σφοδρότητα κατά του Ομπάμα με την καθημερινή δράση των «Americans for Prosperity».

Πριν την 11^η Σεπτεμβρίου και την εμφάνιση, στο Άνκορατζ της Αλάσκας, του τηλεπαρουσιαστή του Fox News, Γκλεν Μπεκ και της Σάρας Πέιλιν οι φήμες έλεγαν ότι, θα ανακοινώσουν την υποψηφιότητα τους, η κ. Πέιλιν για πρόεδρος, ο κ. Μπεκ για αντιπρόεδρος, για τις εκλογές του 2012.

Οι δύο τους βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του κινήματος «Tea Party», που επί προεδρίας Ομπάμα, έχει σαρώσει τις Ηνωμένες Πολιτείες. Πρόκειται για μια αυθόρμητη λαϊκή εξέγερση, χωρίς συγκεκριμένη κομματική ταυτότητα και καθοδήγηση. Στόχος είναι η «α­νάκτηση της Αμερικής» που έχει οδηγηθεί στο δρόμο του σοσιαλισμού και στα όρια της χρεοκο­πίας. Άποψη όσων συμμετέχουν στα Tea parties, είναι ότι οι Ηνωμένες Πο­λιτείες βρίσκονται στα χέρια μιας ελίτ τάξης (πο­λιτικών, επιχειρηματιών, δημοσιογράφων), μακριά από τις αξίες του μέσου Αμερικανού.

Στις 30 Αυγούστου η Τζέιν Μέγιερ, ρεπόρτερ του περιοδικού «New Yorker», έγραψε με λεπτομέρειες για το ρόλο των αδελφών Κοχ, στη χρηματοδότηση του «ανένδοτου» κατά του Μπαράκ Ομπάμα.

Ο Τσαρλς και τον Ντέιβιντ Κοχ, 74 και 70 ετών, είναι από ιδιοκτήτες του 84% της Koch Industries, ομίλου που περιλαμβάνει εταιρείες ξυλείας, διυλιστήρια πε­τρελαίου και ελέγχει περίπου 4.000 μίλια πετρελαιαγωγών, έχει ετήσιο τζίρο περίπου 100 δισ. δολάρια, 80.000 εργαζομένους ενώ η κοινή περιουσία τους -35 δισ. δολάρια- υπολεί­πεται μόνο του Μπιλ Γκέιτς και του Γουόρεν Μπάφετ.

Οι Κοχ, «πιστεύουν στη δραστική μείωση των προσωπικών και επιχειρηματικών φόρων, στις ε­λάχιστες κοινωνικές υπηρεσίες γι' αυτούς που έχουν ανάγκη και στους σημαντικά μειωμένους ελέγχους στη βιομηχανία». Έγιναν ευρύτερα γνωστοί για το φιλανθρωπικό τους έργο, κυρίως ο Ντέιβιντ, που εδρεύει στη Νέα Υόρκη,  και έχουν ιστορία πολιτικής δραστηριοποίησης. Καθοδηγούμενοι από τον πατέρα τους Φρεντ, εκ των ιδρυτών της συντηρητικής οργάνωσης «John Birch Society», απέκτησαν δημοσιότητα με την υποψηφιότητα του Ντέιβιντ ως υποψηφίου αντιπροέδρου του Ελευθεριακού Κόμμα­τος το 1980.

Το 1977 χρηματοδότησαν την ίδρυση του ινστιτούτου Cato, που κηρύττει την μείωση των φόρων, των κοινωνικών προγραμμάτων και των περιβαλλοντικών ελέγχων. Έχουν δαπανήσει εκατομμύρια δολάρια χρηματοδοτώντας think tangs, ινστιτούτα έρευνας αλλά και πολιτικές οργανώσεις.

Από το 1998 έως το 2008 το «'Ιδρυμα Charles G.Koch» δαπάνησε 48 εκατ. δολά­ρια για πολιτικούς σκοπούς.

Την ίδια περίοδο, Το «'Ι­δρυμα Claude R. Lambe», που ελέγχεται από τον Τσαρλς και τη σύζυγο του, δαπάνησε 28 εκατομμύρια, ενώ το «Ίδρυμα David H. Koch» δαπάνησε πάνω 120 εκατομμύ­ρια!

Παράλληλα η «Koch Industries» από το 1998 έχει ξοδέψει πάνω από 50 εκατ. δολάρια για lobbying , ενώ η επιτροπή «KochPac», άλλα 8 εκατομμύρια και οι ίδιοι οι αδελφοί Κοχ και συγγενείς τους έχουν συ­νεισφέρει περίπου 2 εκατ. δολάρια ως φυσικά πρόσωπα.

300+ δισ. €. Ποιοί και γιατί τα χρωστάμε;

Τα ΜΜΕ μας λένε -τώρα- ότι χρωστάμε 300 δισ. €.

Όμως δεν είναι περίεργο γιατί και τα προηγούμενα χρόνια, αυτή η πληροφορία ενώ ήταν απολύτως προσιτή για τον μέσο πολίτη, τα ΜΜΕ δεν την ανέφεραν; Μόνο κάποιοι από εμάς με απόψεις «μη πολιτικά ορθές» την συζητούσαμε. Για πρώτη φορά ακούστηκε το καλοκαίρι του 2005 από επίσημα χείλη το ποσό των 250 δις. €. Μετά πάλι μούγκα.
Είναι προφανής βέβαια ο λόγος που αυτή η πληροφορία ήταν «ταμπού». Τέτοιες συζητήσεις προκαλούν –αναπόφευκτα- σχόλια του στυλ «πως φτάσαμε ως εδώ» , «η μεταπολίτευση απέτυχε» , «έκλεισε τον κύκλο της» , «ποιοί τα φάγανε», «οι πολιτικοί είναι αλήτες». Κάποιοι μάλιστα το πάνε και ακόμη παραπέρα , «η χούντα άφησε χρέος μηδενικό».
Οι δημοσιογράφοι, παιδιά της γενιάς του Πολυτεχνείου, ανήκοντας ιδεολογικά στην αριστερά έως την άκρα αριστερά, δεν επιτρέπουν στη δημοκρατική τους συνείδηση να ξεκινά τέτοιες συζητήσεις. Κι έτσι, το υπέρογκο δημόσιο χρέος, πολύ σοσιαλιστικό, κρατήθηκε για δεκαετίες κρυφό.
Τώρα όμως «η γάτα βγήκε από το σακί» όπως λένε εδώ οι Αμερικανοί. Οι (μεγαλο) και οι (μικρο)δημοσιογράφοι προσποιούνται τους έκπληκτους και τους ανήξερους! Χρόνια τώρα οι μεγαλοεργολάβοι, τα αφεντικά τους, κερδίζανε πολλά εκατομμύρια από το σπάταλο δημόσιο, με περίεργες αναθέσεις έργων, και χαρίζανε ως αντάλλαγμα στο πολιτικό σύστημα την απαραίτητη πολιτική προστασία κρύβοντας από τον Ελληνικό λαό το γεγονός ότι ο τόπος κατρακυλούσε στον γκρεμό.
Να δούμε λοιπόν που πήγαν τα λεφτά; Που πήγαν τόσα «ευρωπαϊκά πακέτα», τόσα δάνεια, τόσα δις ευρώ από τα κοινοτικά ταμεία;
* Πήγαν στα φιλαράκια των πολιτικών , οι εργολαβοκαναλάρχες, κοστολογούσαν σε εκατομμύρια ευρώ κάθε ..πόντο ασφάλτου.
* Πήγαν στα ΑΧΡΗΣΤΑ και ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ οπλικά συστήματα, που εμπορεύονταν επιχειρηματίες που παίρνουν παραδοσιακά δουλειές από το δημόσιο.
* Πήγαν στους αχόρταγους συνδικαλιστές που κοστίζουν δις. € κάθε χρόνο, και δεν εργάζονται ούτε λεπτό.
* Πήγαν στον τεράστιο και αδηφάγο δημόσιο τομέα. Στους ακριβοπληρωμένους, αναποτελεσματικούς, κακομαθημένους, οκνούς, δημοσίους υπαλλήλους!
* Πήγαν σε περίεργες κρατικοδίαιτες ΜΚΟ.

Τώρα όλοι αυτοί οι κρατικοδίαιτοι, λένε με αγανάκτηση και υποκρισία, «φέρτε πίσω τα κλεμμένα». Δεν καταλαβαίνουν ακόμη, ότι πρέπει να μπει μακρύ χέρι, βαθιά στην τσέπη ΚΑΙ των δημοσίων υπαλλήλων; Στην τσέπη όλων αυτών που πληρώνονται 14 μήνες το χρόνο και ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ, κανένα μήνα, ΤΙΠΟΤΑ.

Να σταματήσει το παραμύθι της Ελλάδος που είναι, δήθεν, χώρα με ελεύθερη οικονομία. Παραμύθια είναι όλα αυτά. Από το 1974 και για 36 χρόνια, μέχρι σήμερα έχουμε στην Ελλάδα, ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ.
Να σταματήσει το παραμύθι για τις επενδύσεις. Στους επιχειρηματικούς κύκλους του εξωτερικού, οι «επενδύσεις στην Ελλάδα» αποτελούν σύντομο ανέκδοτο.
* Ποια ελεύθερη οικονομία έχει παραπάνω από το μισό εργατικό της δυναμικό, σε εξαρτημένη σχέση εργασίας από το δημόσιο;
* Ποιά ελεύθερη οικονομία επιβάλει στον επιχειρηματία, ασφυκτικές εργασιακές σχέσεις, καθορίζοντας πόσους υπαλλήλους μπορεί να απολύσει, πόσο (πρέπει) να τους πληρώνει, πόσο να τους αποζημιώνει, όταν τους απολύει γιατί δεν του κάνουν ή δεν τους χρειάζεται;
* Ποιά ελεύθερη οικονομία βάζει εμπόδια στις επιχειρήσεις, ζητώντας εκατοντάδες άδειες, οργανώνοντας μια τρομερή γραφειοκρατία, συντηρώντας χρονοβόρες, ανοργάνωτες υπηρεσίες;
* Ποιά ελεύθερη οικονομία, χρησιμοποιεί χιλιάδες φορολογικούς κανονισμούς, έχει χιλιάδες κωδικούς επαγγελματικής δραστηριότητος, αλλάζει ασταμάτητα κατά το δοκούν το φορολογικό σύστημα, επιβάλλει την υψηλότερη στον κόσμο φορολογία εισοδημάτων, έχει τους υψηλότερους στον κόσμο, ΦΟΡΟΥΣ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ, τα ακριβότερα καύσιμα στην Ευρώπη, την ακριβότερη σχέση κοινωνικής ασφάλισης, για τον ιδιωτικό τομέα, στην οποία πληρώνουμε υπέρογκα, εργαζόμαστε περισσότερα χρόνια και απολαμβάνουμε λιγότερες παροχές και τη μικρότερη σύνταξη;
* Ποιά ελεύθερη οικονομία αρμέγει με -παράνομες και αντισυνταγματικές- «έκτακτες εισφορές» ή «συνάφειες» ή «περαιώσεις» ή «κλείσιμο βιβλίων» τις επιχειρήσεις; Ποια ελεύθερη οικονομία προσδιορίζει εξωλογιστικά το κέρδος ή τον αναλογούντα φόρο;
* Ποια ελεύθερη οικονομία ενοχοποιεί το σκοπό του εμπορίου, το κέρδος;

Γι' αυτούς τους λόγους, το δημόσιο χρέος των 300 δισ. € δεν είναι χρέος του απλού πολίτη. Είναι χρέος του πολιτικού ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, του συστήματος ανθρώπων και μηχανισμών που διαχειρίζονταν τα πράγματα, αυτού του συστήματος που έχει έσοδα από άμεσους και έμμεσους φόρους, από τα ευρωπαϊκά πακέτα, από τις ΠΑΝΑΚΡΙΒΕΣ ασφαλιστικές εισφορές και που όλα αυτά τα σπαταλά σε κοινωνικές παροχές και πανάκριβα και ανωφελή δημόσια έργα.
Κι αυτό το ΣΥΣΤΗΜΑ, όπως ακριβώς μια επιχείρηση με κακά και ανίκανα αφεντικά, χρεοκόπησε!
Στο κάτω-κάτω της γραφής, ακόμη και οι πλέον ευνοούμενοι του συστήματος οι δημόσιοι υπάλληλοι, που (συν)ευθύνονται για τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος δεν βαρύνονται με το χρέος αυτό!
Ο δημόσιος υπάλληλος εξασφάλισε ΑΚΟΠΗ, εύκολη, καλά αμοιβόμενη και σταθερή εργασία, και το εκμεταλλεύτηκε. Ακριβώς έτσι λειτουργούν τα σοσιαλιστικά οικονομικά συστήματα.
* Οι κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις βαρύνονται με το χρέος, που μετέτρεψαν το δημόσιο τομέα σε σάπιο βάλτο για να τον εκμεταλλευτούν!
* Οι πολιτικοί βαρύνονται με το χρέος, γιατί σε αυτούς εμπιστευτήκαμε την διαχείρηση των δημοσίων πραγμάτων. Διόρισαν άλλωστε τις διοικήσεις των κρατικών επιχειρήσεων που καταλήστεψαν το κοινό χρήμα.

Τους πολιτικούς εκλέξαμε, στους πολιτικούς εναποθέσαμε την προστασία μας την εθνική, την ηθική, την οικονομική.
Τους πολιτικούς μας τους πληρώνουμε καλά, αν και φτωχός λαός. Κι αυτοί πρωταγωνίστησαν σε λαδώματα, σε ρουσφέτια και δημιούργησαν σύστημα πελατειακών σχέσεων. Αποδείχθηκαν λαμόγια.

Αν λοιπόν αυτό το τεράστιο εξωτερικό χρέος δεν πληρωθεί, οι πρώτοι που χάνουν την δουλειά τους, είναι οι πολιτικοί. Έτσι εξηγείται η βιασύνη των κομμάτων να περάσουν τα «μέτρα» από την βουλή, να ενεργοποιηθεί ο «μηχανισμός στήριξης» των 110 δισ. €. Είναι απλά στήριξη του πολιτικού συστήματος.
* Όμως που να βρεθεί πρωθυπουργός με κότσια να ενεργοποιήσει το άρθρο 48 του συντάγματος, αφού όπως είπε είμαστε σε πόλεμο και κινδυνεύουμε από εξωτερικούς εχθρούς.
* Όμως που να βρεθεί πρωθυπουργός με κότσια, να μην αναγνωρίσει το εξωτερικό χρέος, που έως τώρα ήταν ΧΩΡΙΣ ΕΓΓΥΗΣΗ. (Μήπως ο «καυγάς» γίνεται για να αντικατασταθεί ένα μη εγγυημένο χρέος με ένα χρέος – υποθήκη της χώρας;)
* Όμως που να βρεθεί πρωθυπουργός με κότσια να αποφασίσει πόσοι και ποιοι ακριβώς μετανάστες χρειάζονται και να στείλει τους υπόλοιπους από κει που ήρθαν κατά κύματα, μέσα σε λίγους μήνες.

Οι πολιτικοί, τα κόμματα και ο λαός που σαν πρόβατα τους ακολουθεί, προτιμούν κι αυτή τη φορά τον –φαινομενικά- «εύκολο» δρόμο. Αυτός αρέσει σε όλους πιο καλά. Γιατί οι Έλληνες –λαός και πολιτικοί- είναι τα τελευταία σαράντα περίπου χρόνια και κατά κανόνα, επαγγελματίες πολιτικοί και -πάνω από τους μισούς- άεργοι δημόσιοι υπάλληλοι που με τους μισθούς τους συντηρού(σα)ν το μύθο της στατιστικής υπηρεσίας για τους (υγιείς) δείκτες της Ελληνικής οικονομίας.
Αυτά.

Απορριμματοφόρα τέλος....

ΕΙΚΟΝΕΣ από ταινία επιστημονικής φαντασίας φέρνει στον νου η νέα μέθοδος αποκομιδής απορριμμάτων που φιλοδοξεί να εφαρμόσει ο δήμος Γρεβενών.
Πρόκειται για το πρωτοπορι­ακό «Πνευματικό Σύστημα Αποκομιδής Αστικών Απορριμμά­των» που εφαρμόζεται με επιτυχία στο εξωτερικό.
Ηδη έχει συνταχθεί από τον δήμο Γρεβενών η σχετική με­λέτη, η οποία πρόκειται σύντομα να κατατεθεί προς ένταξη και χρηματοδότηση στο ΕΣΠΑ και στο Ταμείο Συνοχής.
«Πέρα από μια ριζική αλλαγή στον τομέα της καθαρι­ότητας, μέγιστα θα είναι τα οφέλη και στο κυκλοφοριακό της πόλης, την αισθητική της και βέβαια την καθημερινότη­τα του πολίτη», επεσήμανε ο δήμαρχος της πόλης.
Το λεγόμενο «πνευματικό σύστημα» είναι ένα επιλεκτικό σύστημα που διαθέτει δύο σημεία αποκομιδής των απορ­ριμμάτων.
Το ένα αφορά τα οργανικά και το άλλο τα χαρ­τιά και τα χαρτόνια.
Το γυαλί τοποθετείται σε συμβατικούς κάδους, απ' όπου στη συνέχεια συλλέγεται.
Οι κάδοι αυτοί συνδέονται με υπόγειο κύκλωμα σωληνώσεων μεταφοράς μέσω του οποίου τα απορρίμματα οδηγούνται σε κεντρικό σταθμό συλλογής, όπου συμπιέζονται και στη συνέχεια με­ταφέρονται στον υφιστάμενο χώρο επεξεργασίας των αστι­κών απορριμμάτων.
Το 2002, το σύστημα της πνευματικής αποκομιδής απορ­ριμμάτων εφαρμόστηκε με εξαιρετικά αποτελέσματα στην ισπανική πόλη Λεόν.
Μέχρι τότε τα σκουπίδια στοιβάζονταν σε κοντέινερ κατά μήκος των μεσαιωνικών δρόμων του ι­στορικού κέντρου της πόλης, γεγονός που δημιουργούσε κυκλοφοριακά και άλλα προβλήματα, ειδικά κατά τις ώρες της αποκομιδής.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο ιστορικό κέντρο της Λεόν κατοικούν γύρω στα 4.000 άτομα και λειτουργούν 150 μπαρ και εστιατόρια που παράγουν την ημέρα περισ­σότερα από 10.000 κιλά οργανικών και μη απορριμμάτων καθώς και 1.000 κιλά γυαλί.
Με την εισαγωγή του πνευματικού συστήματος αποκομιδής απορριμμάτων οι πεπαλαι­ωμένοι κάδοι αντικαταστάθηκαν από μοντέρνα κουτιά, ε­νώ απαγορεύτηκε η διέλευση των απορριμματοφόρων μέ­σα στο ιστορικό κέντρο, με αποτέλεσμα να βελτιωθούν ά­μεσα οι συνθήκες υγιεινής και το περιβάλλον της πόλης.
Το όλο εγχείρημα κόστισε 5,2 εκατ. ευρώ και χρηματοδοτήθη­κε από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Τα υπέρ
Μειώνει την «οπτική ρύπανση» αλλά και τις περιβαλλο­ντικές επιπτώσεις των απορριμματοφόρων.
Εξαφανίζει τα σκουπίδια και τις μυρωδιές.
Εχει μικρότερα λειτουργικά έξοδα.
Επιτρέπει τη διαλογή των απορριμμάτων στην πηγή.
Τα κατά
Είναι μια ακριβή επένδυση.
Κατά την κατασκευή του ίσως να ενοχληθούν οι κάτοι­κοι και οι επιχειρήσεις.
Υπάρχει πιθανότητα να σημειωθούν αποφράξεις των σωληνώσεων.

Χρυσός: Κροίσοι με χρυσές λίρες!

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΚΚΟΡΗ
Με εκτυφλωτική απόδοση 22.941,5% σε 45 χρόνια ο χρυσός, νικά κατά κράτος καταθέσεις και μετοχές.
Ζυγίζει μόλις 7,988 γραμμάρια. Αποδει­κνύεται όμως ότι είναι αρκετά. Και για να προσφέρουν εκτυφλωτικές αποδόσεις, αλλά και για να λειτουργήσουν ως πανί­σχυρο επενδυτικό αντίβαρο, απέναντι στη σαρωτική οικονομική κρίση. Η χρυ­σή λίρα, αφού συμπλήρωσε 11 χρόνια συνεχόμενης ανόδου, ξεκίνησε ένα νέο εντυπωσιακό ράλι από την αρχή του 2009.
Η τιμή της διαμορφώνεται πλέον στο ι­στορικό ρεκόρ των 205,07 ευρώ, έ­χοντας ενισχυθεί κατά 21,88% στη διάρ­κεια των τελευταίων επτά εβδομάδων.

Κερδίζει, δηλαδή, περίπου 3% ανά βδο­μάδα. Σχεδόν όσα δίνει μια προθεσμια­κή κατάθεση σε 9 μήνες...
Αν κάποιος αγόραζε μια χρυσή λίρα στα τέλη του 1964, θα έπρεπε να πλη­ρώσει 0,89 ευρώ (303 δραχμές τότε). Με βάση τα προχθεσινά δεδομένα, η χρυσή λίρα έχει συνολική απόδοση 22.941,5% σε 45 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι η μέση ετήσια απόδοση της είναι 12,83%. Γεγο­νός που της δίνει το προβάδισμα, έναντι των τοποθετήσεων σε μετοχές και καταθετικούς λογαριασμούς τραπεζών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γενικός Δείκτης του Χρηματιστηρίου καταγράφει συνολική απόδοση 14.493,02% από το 1965 (οπότε και υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία) μέχρι τις 18 Φεβρουαρίου της εφετινής χρονιάς.

Αν, όμως, στον Γενικό Δείκτη ενσωματωθούν και τα διανεμηθέντα μερίσματα (περίπου 23 δισ. ευρώ), τότε η σωρευτική του απόδοση είναι 19.956,9%. Στην περίπτωση αυτή, η μέ­ση ετήσια απόδοση του Χ. Α. από το 1965 είναι 12,48%. Αυτό είναι το ποσοστό που, αν «ανατοκιστεί» κάθε φορά, δίνει το τε­λικό αποτέλεσμα της απόδοσης.
Πάντα με βάση τα στοιχεία, ο πλη­θωρισμός έχει σημειώσει συνολική άνο­δο 8.102,2% σε 45 χρόνια, ενώ στο ίδιο διάστημα οι καθαρές (αποφορολογημένες) αποδόσεις στις βραχυπρόθεσμες τραπεζικές καταθέσεις (3μηνες ή 6μηνες) είναι 4.457%.
Η υπεροχή της χρυσής λίρας είναι μεν ξεκάθαρη έναντι του πληθωρισμού και των καταθέσεων, ενώ σε ό,τι αφορά τις με­τοχές, οι νέοι συσχετισμοί δυνάμεων προ­έκυψαν από την καταστροφική πτώση των χρηματιστηριακών αποτιμήσεων, τους τελευταίους 16 μήνες. Οι λαμπρές απο­δόσεις της λίρας οφείλονται, πέραν των άλλων, και στη διάβρωση της αγοραστι­κής δύναμης της δραχμής, πριν από την έλευση του ευρώ.

Αγορές 100 εκατ. ευρώ...
Οι φόβοι και οι ανησυχίες του κόσμου για την έκταση και τις επιπτώσεις της κρί­σης στην καθημερινή πραγματικότητα έ­χουν αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον για χρυσό και χρυσές λίρες. Εξέλιξη που α­ντικατοπτρίζεται στη συνεχή άνοδο των τιμών τους.
Ιδού, όμως, ένα χαρακτηρι­στικό (αν και ακραίο) παράδειγμα ζήτη­σης, όπως αυτό καταγράφεται από υψη­λόβαθμο στέλεχος γερμανικής τράπεζας:
Πριν από έναν χρόνο, Γερμανός επιχει­ρηματίας πούλησε την εταιρεία του με τίμημα 200 εκατ. ευρώ. Αμέσως έδωσε ε­ντολή να αγοραστούν με το μισό κεφάλαιο που αποκτήθηκε (100 εκατ. ευρώ) χρυ­σά νομίσματα... Τονίστηκε, μάλιστα, με έμ­φαση από την πλευρά του επιχειρημα­τία, ότι δεν θέλει ράβδους χρυσού, αλλά μόνο νομίσματα που δίνουν περισσότερη ευελιξία στον κάτοχο. Χρειάστηκε να πα­ρέλθουν περίπου 5 μήνες για να μπορέ­σει να βρει η γερμανική τράπεζα την τε­ράστια ποσότητα χρυσών νομισμάτων που ζητήθηκε...
Επί ελληνικού εδάφους, η ζήτηση για χρυσό και λίρες έχει μεν αυξηθεί την τε­λευταία διετία, πλην, όμως, χαρακτηρίζεται ελεγχόμενη και «χωρίς ακρότητες».
Από πηγές της Τραπέζης της Ελλά­δος αναφέρεται ότι πέρυσι τον Οκτώ­βριο η καθημερινή ζήτηση για χρυσές λίρες ήταν στα περίπου 600 κομμάτια, στη συνέχεια έπεσε στα 400, ενώ τώρα κυμαίνεται από τα 250 έως 300 τεμά­χια. Η ραγδαία αύξηση της τιμής πώλη­σης της χρυσής λίρας φαίνεται να πε­ριόρισε τη ζήτηση. Άλλες πληροφορίες, όμως, λένε ότι αρκετοί ενδιαφερόμενοι αναζητούν λίρες από χρηματομεσιτικά γραφεία, καθώς στη «μαύρη αγορά» το κόστος είναι μικρότερο. Πλην, όμως, ε­κεί ελλοχεύουν οι κίνδυνοι για κάλπι­κες ή ελλιποβαρείς λίρες. Βέβαια, εκτός από τους αγοραστές, υπάρχουν και αρ­κετοί που πουλάνε λίρες, εκμεταλλευό­μενοι τη μεγάλη άνοδο των τιμών.
Σε αντίθεση με ό,τι ενδεχομένως πι­στεύεται, η χρυσή λίρα είναι κι εκείνη δέσμια του ρίσκου. Η τιμή της ακολουθεί την πορεία του χρυσού, αλλά ιδιαίτερα κρίσιμη παράμετρος είναι η ισοτιμία που διαμορφώνεται ανάμεσα στο δολάριο και στο ευρώ. Αν, μάλιστα, ληφθεί υπ' όψιν ότι το χρυσάφι είναι κι αυτό ένα προϊ­όν... στοιχήματος στις προθεσμιακές α­γορές των παραγώγων, τότε καθίσταται εμφανές ότι μένει ανοικτό το ενδεχόμε­νο της κερδοσκοπίας, ανατιμητικής ή υ­ποτιμητικής.

Όπως και το πετρέλαιο;
Οι περισσότεροι από τους διεθνείς ανα­λυτές υποστηρίζουν την ανοδική κατεύ­θυνση του χρυσού με την ίδια θέρμη που αντιμετώπιζαν πριν από έναν χρόνο το... πετρέλαιο.

Οι εκθέσεις που δημοσιοποι­ούνται για τον «βασιλιά των μετάλλων» κά­νουν λόγο για πορεία προς τα 2.000 δο­λάρια ανά ουγκιά. Σχεδόν διπλάσια, δη­λαδή, από την τρέχουσα αξία του. Στο πρόσφατο παρελθόν, άλλες εκθέσεις ξέ­νων οίκων τοποθετούσαν το πετρέλαιο στα 200 δολάρια το βαρέλι, αλλά τώρα ο «μαύρος χρυσός» έχει βρεθεί στα 40, χά­νοντας 72,8% από τα ιστορικά του υψη­λά.

Από τον Φεβρουάριο του 2000, η διε­νέργεια συναλλαγών σε χρυσό έχει απε­λευθερωθεί. Παρά ταύτα, η Τράπεζα της Ελλάδος παραμένει το κεντρικό σημείο α­ναφοράς για τις αγοραπωλησίες χρυσών λιρών, ενώ από τις εμπορικές τράπεζες η Πειραιώς είναι εκείνη που έχει τη μεγα­λύτερη δραστηριότητα στον συγκεκρι­μένο τομέα.
Οι αγοραπωλησίες λιρών από την Τρά­πεζα της Ελλάδος γίνονται σε διαφορετικές τιμές. Έτσι, με βάση το προχθεσινό δελ­τίο, η λίρα πουλιέται μεν στα 205,07 ευ­ρώ, αλλά αγοράζεται στα 183,58 ευρώ. Το «καπέλο» που πληρώνουν οι αγοραστές λιρών είναι 11,7%. Και αυτό σημαίνει ό­τι για να αρχίσει κάποιος να έχει κέρδος, θα πρέπει να προηγηθεί μια νέα άνοδος των τιμών, μεγαλύτερη από το 11,7%. Τις τελευταίες μέρες, τα χρηματομεσιτικά γραφεία πουλάνε λίρες στους ενδιαφε­ρόμενους να αγοράσουν με τιμές που «παίζουν» πέριξ των 190 ευρώ.
Ειδικά σε ό,τι αφορά την Τράπεζα της Ελλάδος, έχει το δικαίωμα να αυξήσει το spread πολύ περισσότερο (ανάμεσα στις αγορές και πωλήσεις λιρών), αν θεωρη­θεί ότι επιχειρούνται κερδοσκοπικές κι­νήσεις. Στο παρελθόν η διαφορά έχει πάει και στο 20%. Πάντως, όσοι θέλουν να αγοράσουν λίρες από την Τράπεζα της Ελλάδος αξίας άνω των 10.000 ευ­ρώ, καλούνται να πληρώσουν επιπλέον 20 ευρώ επί της αναγραφόμενης στο δελτίο τιμών. Πάντα με βάση το τελευ­ταίο δελτίο τιμών, ο χρυσός ανά γραμ­μάριο πωλείται στα 26,5 ευρώ (26.500 ευρώ το κιλό). Η Ελλάδα διαθέτει περί­που 140 τόνους χρυσού, τρέχουσας αξίας 3,7 δισ. ευρώ. Σχεδόν όση είναι η αγο­ραία χρηματιστηριακή αξία της εταιρείας Coca Cola.

Συζήτηση για τους εργαζόμενους της "Κατσίκης" ΑΕ

Σημαντική για το μέλλον των εργαζομένων στην επιχείρηση «Γ. ΚΑΤΣΙΚΗΣ ΑΕ.» μπορεί ν’ αποδειχθεί η τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του δήμου Θεστιέων.
Σ’ αυτή ο δήμαρχος κατέθεσε προτάσεις -που έγιναν αποδεκτές από το σύνολο των μελών του Συμβουλίου- και που μπορούν να συνοψισθούν στα παρακάτω:
1. Να ενεργοποιηθεί ο ν. 1172/1981 που προβλέπει -με έκδοση υπουργικής αποφάσεως- την καταβολή από τον Ο.Α.Ε.Δ. των δεδουλευμένων αποδοχών στους εργαζόμενους. Συντρέχουν οι απαραίτητες γι’ αυτό προϋποθέσεις του νόμου, δηλαδή
α) λόγοι γενικότερου κοινοτικού συμφέροντος,
β)ο εργοδότης καθυστερεί την καταβολή τούτων ένεκεν εκδήλου οικονομικής αδυναμίας
γ)έχει γίνει επίσχεση της εργασίας εκ μέρους των εργαζομένων.
2. Να δημιουργηθεί ΤΑΜΕΙΟ ΑΛΛΗΛΕΓ­ΓΥΗΣ υπέρ των εργαζομένων -υπό την εποπτεία του Σωματείου- στο οποίο ο Δήμος Θεστιέων καταθέτει το ποσό 1.500,00 € και προσκαλεί την Τ.Ε.Δ.Κ. Νομού Αιτ/νίας και τους άλλους 29 Δήμους να συνεισφέρουν στο Ταμείο τουλάχιστον το ανωτέρω ποσό ώστε να συγκεντρωθούν 45.000,00 ευρώ (1.500,00X30), έτσι η Τ.Α. θα συμβάλει εμπράκτως στην επίλυση των άμεσων αναγκών επιβίωσης των εργαζομένων της επιχείρησης.
3. Να υιοθετηθούν τα αιτήματα των εργαζομένων.
Συγκεκριμένα:
• Η άμεση διεκδίκηση των δεδουλευμένων μέσω του Ο.Α.Ε.Δ.
• Η συνέχιση της λειτουργίας της επιχείρησης.
• Η πλήρης εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και όσων προβλέπουν.
4. Να ανασταλεί η πληρωμή όλων των οφειλών (από τέλη και άλλες αιτίες) των εργαζομένων - δημοτών της επιχείρησης κεραμοποιίας «Γ. ΚΑΤΣΙΚΗΣ Α.Ε.» προς το Δήμο Θεστιέων για όσο χρονικό διάστημα οι εργαζόμενοι βρίσκονται εκτός εργασίας.
5. Να ενισχυθούν οικονομικά οι εργαζόμενοι -δημότες του Δήμου Θεστιέων- της επιχείρησης, που σήμερα είναι άνεργοι.
6. Να συμπαρασταθεί -ο Δήμος- στους εργαζόμενους στο δύσκολο αγώνα επιβίωσης που δίνουν, ασκώντας τη μέγιστη δυνατή πίεση στην κεντρική εξουσία.
7. Η απόφαση να κοινοποιηθεί:
α) στον Υπουργό Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας,
β) στον Ο.Α.Ε.Δ.,
γ) στην Τ.Ε.Δ.Κ. Νομού Αιτωλ/νίας,
δ) σε όλους τους Δήμους του Νομού,
ε) στους εργαζομένους,
στ) στην επιχείρηση κεραμοποιίας «Γ. ΚΑΤΣΙΚΗΣ Α.Ε.».

Μειώθηκε η κατανάλωση τις ΗΠΑ...

Tη μεγαλύτερη πτώση το 2001 κατέγραψε η κατανάλωση στις ΗΠΑ, εγκαινιάζοντας με το χειρότερο τρόπο την περίοδο των Χριστουγέννων.
Οι καταναλωτικές δαπάνες των μειώθηκαν κατά 1% τον Οκτώβριο και κυμάνθηκαν σε επίπεδα χαμηλότερα από τα αναμενόμενα, σημειώνοντας τη χειρότερη πτώση της επταετίας.

Τα στοιχεία του υπουργείου ήρθαν στο φως 24 ώρες μετά τη χορήγηση από τον υπουργό Οικονομικών, μιας «ένεσης» ρευστότητας ύψους 200 δισ. δολαρίων στην αγορά καταναλωτικής πίστης, μετά το «πάγωμα» των καταναλωτικών δανείων που παρατηρήθηκε στη διάρκεια του Οκτωβρίου.
Ακόμη χειρότερα ήταν τα νέα από την αγορά κατοικίας, από την οποία ξεκίνησε η οικονομική ύφεση, με τις πωλήσεις των νέων σπιτιών να κυμαίνονται στα χαμηλότερα επίπεδα μετά το 1991.
Η εταιρεία Tiffany χαμήλωσε τον πήχυ για την κερδοφορία της και ανακοίνωσε το ενδεχόμενο περικοπών προσωπικού, καθώς η οικονομική ύφεση πλήττει πλέον και τους πιο εύπορους πελάτες.

«Είναι αδύνατον να προβλέψει κανείς πότε θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των καταναλωτών», αναφέρει ο διευθύνων σύμβουλος του οίκου, Μάικλ Κοβάλσκι.
O Μπαράκ Ομπάμα διαβεβαίωσε ότι η αμερικανική οικονομία «θα το ξεπεράσει» και προειδοποίησε ότι, «Αυτό που δεν θέλουμε με τίποτα να συμβεί είναι να εγκλωβιστούμε σε ένα πτωτικό σπιράλ: ο κόσμος θα απέχει από την οικονομική δραστηριότητα, στη συνέχεια θα απέχουν οι επιχειρήσεις, οι θέσεις εργασίας θα μειώνονται και έτσι να ακολουθούμε την πορεία ενός πτωτικού σπιράλ».

ΗΠΑ : 100 η αλεπούδες και 110 τ' αλεπουδάκια?

ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ 100 Η ΑΛΕΠΟΥ και 110 ΤΑ ΑΛΕΠΟΥΔΑΚΙΑ!

Είδατε που οδήγησε η ευθεία αμφισβήτηση της υπερδύναμης από Άραβες, Ρώσους, Κινέζους και Ευρωπαίους…
Όλοι αυτοί είχαν στα σεντούκια τους τα ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου και απειλούσαν την υπερδύναμη ότι θα τα πουλήσουν για να την τιμωρήσουν για τα τεράστια ελλείμματά της…
Όλοι αυτοί είχαν αποφασίσει "να την κάνουν" από το δολάριο, μειώνοντας τα συναλλαγματικά τους αποθέματα στο αμερικανικό νόμισμα στο ελάχιστο και αλλάζοντάς τα με το "δυνατό" ευρώ…
Μετά απ΄ αυτά...
....ο θανατηφόρος ιός των subprime μεταδόθηκε σε όλες τις οικονομίες του κόσμου…
....Το δολάριο παρά το γεγονός ότι οι εκτυπωτικές μηχανές κάνουν υπερωρίες, ΑΝΕΚΑΜΨΕ…
....Το πετρέλαιο, μόλις οι μεγάλες αδελφές κέρδισαν όσα κέρδισαν κατέρρευσε..
....Όλα τα άλλα εμπορεύματα αφού έδωσαν όσα κέρδη μπορούσαν από το ζενίθ βρέθηκαν στο ναδίρ…
Θα το δούμε όλοι μας. Η πρώτη οικονομία που θα ανακάμψει θα είναι η οικονομία των ΗΠΑ… Θα συγκεντρωθούν εκεί τα χρήματα όλου του κόσμου…
...Τα αμερικανικά ομόλογα στην κρίση θεωρούνται καταφύγιο…
...Οι μετοχές και τα σπίτια είναι πάμφθηνα…
Και οι ΗΠΑ θα έχουν πετύχει...
....να μειώσουν εντυπωσιακά το χρέος τους κι όλα να ξεκινήσουν από την αρχή!

Τέσσερεις Ελληνικές Τράπεζες στο κόκκινο!!!

Κρύβουν την αλήθεια!!!
ΔΕΝ ΚΑΤΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΤΙΣ -τέσσερεις ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ και μία ΚΥΠΡΙΑΚΗ- τράπεζες, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΕΝΕΣ και ΣΤΟ «ΚΟΚΚΙΝΟ» της ΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ τους, ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ γνωστές από τα ΔΙΕΘΝΗ ΜΕΣΑ !!!
Οι τράπεζες, ΔΙΝΟΥΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΣΤΑ ΜΜΕ, ΜΕ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ!!
ΑΝΑΓΚΑΖΟΥΝ -μ' αυτό τον τρόπο- ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΘΕΤΕΣ, ΝΑ ΠΑΝΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, σ' αυτές ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ το ΠΡΟΒΛΗΜΑ!!
ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΗΣ ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΟΜΟΛΟΓΟ MEGA-ASSET ΤΗΣ ASPIS BANK ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΤΟ 60% ΤΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ!!
Μάλιστα υπάρχει και ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΑΤΑΘΕΤΩΝ. Αν ένα πιστωτικό ίδρυμα «ΚΛΕΙΣΕΙ» ΧΑΝΟΥΝ το ποσό των καταθέσεων ΠΑΝΩ ΑΠΟ 100.000 €.
ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΤΕΣ ΑΝ ΧΡΩΣΤΑΝΕ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΔΑΝΕΙΟ π.χ. 1.000.000 € ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΤΟ ΠΟΣΟ στον νέο ιδιοκτήτη!!!

Η έλλειψη καυσίμων στην Ελληνική αγορά!

Είναι αδύνατο κι ανεπίτρεπτο να στεγνώνουν τα πρατήρια εντός 48 ωρών από την έναρξη μιάς απεργίας.
Κάτι τέτοιο θα δικαιολογούνταν μόνο σε περίοδο απεργίας των βυτιοφόρων μέσων μεταφοράς καυσίμων.
Τα αποθέματα των εταιρειών θα έπρεπε να φτάνουν τουλάχιστον για μία εβδομάδα,αλλά τα κερδοσκοπικά τους παιχνίδια δημιούργησαν αυτήν την τεχνητή έλλειψη ώστε -ανενόχλητες στη συνέχεια- να ανεβάσουν τις τιμές.
Μιά εταιρεία - η BP συγκεκριμένα- κινήθηκε στα όρια της παραπάνω λογικής και διέθετε καύσιμα από τα πρατήρια της -βέβαια σε μειωμένες ποσότητες και σε τραβηγμένες τιμές- για να καλυφθεί η αυξημένη ζήτηση.
Είναι κι αυτό ενδεικτικό της "λογικής" στην οποία κινούνται όλα σήμερα στην πατρίδα μας.

Η αλήθεια για το πετρέλαιο!

Από τον Δημήτρη Παντελιάδη
Το 2000 1 $ = 1.2 € 1 βαρέλι πετρέλαιο = 60$ επομένως 1 βαρέλι = 72 €
Σήμερα 1 $ = 0.62 € 1 βαρέλι γύρω στα 115$.
Επομένως 1 βαρέλι = 71,3 Eur
Ερώτηση: Εάν στην Ευρώπη το βαρέλι, έχει την ίδια τιμή, με εκείνη του 2000, γατί η τιμή της βενζίνης αυξήθηκε τόσο πολύ;
Ανακυκλώστε το παρόν μήνυμα σε όσο πιο πολλούς μπορείτε.
Η καθημερινή υπόμνηση από εφημερίδες, τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, ότι το πετρέλαιο έπιασε τα 110$ το βαρέλι ή τα 150$, σημαίνει απλά ότι οι τιμές του πετρελαίου που διατυμπανίζονται, είναι αυτές που αγοράζει η αμερικάνικη αγορά.
Η Ευρώπη αγοράζει σε τιμές μπρεντ, που:
α. είναι φθηνότερο κατά 5-6$
β. έχει την ίδια τιμή για τους Ευρωπαίους μ' αυτήν που είχε πριν 6 μήνες!
Η Ευρώπη δεν πληρώνει αυξημένη τιμή στο πετρέλαιο. Τι σημαίνει αυτό; Οτι κανένας δεν μπορεί να αυξήσει την τιμή της βενζίνης, του αερίου, της ντομάτας, του τραμ, της θειάς μου της Κοντίλως, με το πρόσχημα ότι ακρίβυνε το πετρέλαιο.
Οι πολίτες, βομβαρδισμένοι ότι αυξάνεται η τιμή του πετρελαίου, είναι έτοιμοι να χάψουν και να πληρώσουν κάθε ανατίμηση αγόγγυστα.
Αυτή είναι η προσφορά των ΜΜΕ στην καθημερινή ζωή του τόπου.